ويلارد وان اورمن كواين (1908-2000 م) يكي از فيلسوفان قرن بيستم و برجستهترين نمايندۀ متفكراني است كه به پيوند و پيوستگي آراي فلسفي و انديشههاي علمي باور دارند. به گمان او، ميان علم و فلسفه نوعي اتحاد و يگانگي وجود دارد؛ هر دو در پي شناخت حقيقتاند و به اين شناخت خود، باور عقلي دارند. به عبارتي آنچه عمل و باورهاي علمي را تشكيل ميدهد، كاربرد خردمندانۀ منطق است و اين همه، ثمرۀ كاوشهاي عقلی است. نگارندگان در كتاب حاضر باورهاي عقلي و قلمرو فلسفي گستردهاي را در حيطههاي روششناسي و علوم فلسفۀ زبان بررسي و تلاش ميكنند با نگرشي فلسفي به كنكاش در خصوص باورهاي موجود پرداخته و ثابت كنند كه موهومپرستي و خرافات دشمن علم و عقل هستند. آنها ميكوشند روشهاي دستيابي به باورهاي صحيح و نيز آموزههايي كه ظاهري علمي دارند اما در باطن ضد عقلياند به خواننده بشناسانند تا جهان را از تباهي، رهايي بخشند.