عدد هفت، نماد پيچيدگي و تودرتويي و حاكي از بطن در بطن بودن خلقت زمين، آسمان و هرآنچه كه عميق، ژرف و وسيع است. انسان از آغاز، عدد هفت را در اختيار ميگيرد و با هفت، معيار خود و خداي خود را مستحكم ميكند. اين عدد در بيشتر فرهنگها و تمدنهاي كهن، و قصهها و افسانههاي عاميانه، يك عدد كامل و سرراست است، به طوري كه هفت بار انجام دادن هرچيزي موثر واقع ميشود. چنانچه ريشۀ باستاني قداست عدد هفت، تكرار دائمي ماجراي هفتگانه بودن فرشتگاني است كه خداوند از آسمانها براي كمك به زمينيان و ارتباط با پيامبرانشان به زمين فرستاده است. بديهي است كه چنين قداست ريشهداري در شكلگيري بسياري از امور تاثير به سزايي داشته است. در اثر حاضر به رموز عدد نمادين هفت پرداخته و سعي شده است كه باورها و عقايد دانشمندان برجستۀ گذشته و كنوني دربارۀ نقش ماورايي اين عدد و ارتباط آن با اوضاع و احوال آسماني و تفكرات آدمي بازگو شود. فصول كتاب عبارت است از: هفت در تاريخ جهان؛ هفت در اديان الهي؛ و هفت در ادبيات پارسي.