مهم‌ترين نقش مدير يا مديريت، در درجۀ نخست به كارگيري نيروهاي انساني زيردست است تا در نهايت، حاصل كار آنان به سود سازمان باشد. در واقع لازمۀ موفقيت سازمان‌ها اين است كه مديران آن‌ها به مهارت‌هاي اجتماعي و انساني مجهز باشند، بر اين اساس مديريت عبارت است از دست‌يابي به هدف‌هاي سازماني از طريق هدايت و رهبري، بنابراين كسي مي‌تواند در هنر و علم مديريت به معناي واقعي كلمه موفق باشد كه نخست برخود، سپس بر هريك از زيردستان و در نهايت بر سازمان، مديريت داشته باشد. در مقايسۀ مدير و سرپرست مي‌توان گفت مديريت و سرپرستي با هم تفاوت دارد، چرا كه در اصطلاح اداري ايران معمولا برخي از پست‌هاي خالي را با شخصي به نام "سرپرست" پر مي‌كنند تا پس از مدتي يا همان شخص يا شخص ديگري به مديريت آن نهاد انتخاب يا انتصاب شود. سرپرست حد وسط مشاغل پايين‌تر و بالاتر است.