fiogf49gjkf0d
مدرسه، نخستين جامعه‌اي است كه كودك در آن گام مي‌نهد و اولين تجربه‌هاي زندگي اجتماعي كودكان در محيط مدرسه فراهم مي‌شود، اما فضاهاي آموزشي در مدرسه از شادابي كافي برخوردار نيستند و اغلب كسالت‌بار و فاقد تحرك و پويايي مي‌باشند، در نتيجه دانش‌آموزان در اين مدارس اميد به زندگي و شوق زيستن براي موفقيت، كنجكاوي، شادابي و طراوت تحصيلي را از دست مي‌دهند و بي‌تفاوتي و پرخاشگري را جايگزين آن‌ها مي‌كنند. لذا بايد راه‌كارهاي موثري براي آموختن مهارت‌هاي كاربردي زندگي و مهارت در برقراري ارتباطات انساني ايجاد كرد. از جمله اين راه‌كارها ايجاد شادي و نشاط است زيرا بدون شادي در مدرسه، زيستن براي يادگيري و يادگيري براي زيستن متعالي محقق نخواهد بود. شادي عبارت است از: احساس خوشبختي و رضايت از زندگي با بهره‌گيري بهينه از نعمات الهي و به جا آوردن شكر و سپاس پروردگار كه براي انسان‌ها يك ضرورت است. براي مدرسه‌ي شاد نيز تعاريف متعددي وجود دارد اما مي‌توان گفت مدرسه‌ي شاد مدرسهاي است كه دانش‌آموزان، مدرسه را دوست دارند، مقررات مدرسه را بهتر رعايت مي‌كنند و بهتر درس مي‌خوانند، ماجراجو هستند و همه‌ي افراد مسئوليت دارند و به عبارتي مدرسهاي است كه با دانش‌آموزان تطبيق دارد. به دليل نقش مهم شادي و نشاط در روند بهبود عملكرد دانش‌آموزان و مدارس نگارنده در كتاب حاضر به اين موضوع پرداخته و مباحثي چون: زيباسازي و به‌سازي فضاي مدرسه با هدف جذابيت و ايجاد نشاط و شادابي، رنگ و پوشش دانش‌آموزان در مدرسه‌ي شاد، و راه‌بردها و روش‌هاي ايجاد شادي و نشاط در مدرسه و رفع موانع آن را بررسي كرده است.