بازار اصطلاحا عبارت است از منطقه‌اي معين در دست مجموعه‌اي از افراد خاص كه به تناسب حرفه‌ي خويش و عرضه و تقاضايي كه در جامعه وجود دارد، به تنهايي يا گروهي به داد و ستد مي‌پردازند. نويسنده در آغاز بازار را تعريف كرده و نحوه‌ي نام‌گذاري بازارها و گروه‌هاي اجتماعي تشكيل‌دهنده‌ي آن را بيان مي‌كند. وي در ادامه به سير تكاملي شهر و بازار در ايران در دوره‌هاي مختلف شامل بازار قبل از اسلام، بعد از اسلام، از صدر اسلام تا قرن 12، دوره‌ي عباسيان، سلجوقيان، مغولان، تيموريان، صفويه و قاجار، پهلوي و دوران پس از انقلاب اسلامي پرداخته و انواع سبك‌ها در هر دوره را معرفي مي‌كند. آن‌گاه، كاربردهاي اصلي بازار از جمله نقش‌هاي سياسي، اجتماعي، مذهبي، اقتصادي و ارتباطي بازار را بازگو كرده و عناصر و سيماي كالبدي بازار را بررسي مي‌كند. نويسنده در بخش ديگري از كتاب ساخت اكولوژيكي بازار، عنصرهاي معماري ايراني در بازارهاي سنتي را ارزيابي و در پايان، رشد و توسعه‌ي بازار، اعتبار بازار و جلوگيري از تخريب بازار، نحوه‌ي احياي بازار، و جايگاه بازار در شهرهاي شرقي را بررسي كرده است.