در ايران هنر مجسمه‌سازي به آن معنا كه به طور مثال در فرهنگ‌هاي باستاني يونان و روم در غرب و يا در باخترزمين امروزي يا هند و چين در شرق ايران وجود دارد، ديده نمي‌شود. اين هنر همواره به عنوان هنري وابسته به آثار ديگر و به صورت عنصري تزئيني در هنرهاي سفال‌گري، فلزكاري، معماري و گاه شيشه‌گري جلوه مي‌كند. بعد از ظهور اسلام نوعي گسيختگي و تداوم در هنر سرزمين‌هاي مسخر مسلمانان پديد آمد و استفاده از اشكال با محتوايي الهي و همگام با شريعت اسلامي و با اهميت دادن به ابعاد معنايي در برابر ابعاد صوري، انجام گرفت. بررسي تحولات و دگرگوني‌هايي كه با ظهور اسلام در هنرهاي ايراني و بيش‌تر در بخش كاربردي، فرهنگي و اعتقادي صورت گرفته، خصوصيات آثار حجمي هر دوره و معرفي برخي از مهم‌ترين آثار همراه با ارائه تصاويري از اين آثار، هدف عمده‌ي اين كتاب معرفي شده است. نويسنده در آغاز مجسمه‌سازي در ايران پيش از اسلام را بررسي مي‌كند و سپس موضوع فتح ايران به وسيله‌ي مسلمانان و تاثير اين موضوع بر نوع مجسمه و شيشه‌سازي را بيان مي‌كند. در كتاب مجسمه‌ها، سفال‌ها و نقوش برجسته‌ي به كار رفته در معماري‌ها در دوره‌هاي سلجوقيان، مغولان و نيز دوره‌ي تشكيل دولت‌هاي عصر زنديه و قاجاريه بررسي شده‌اند.