كتاب حاضر، ترجمه‌ي سروده‌هايي از ابوالعلا معري (363-449 هـ ق) است كه در دو بخش منظوم و منثور به فارسي برگردانده شده است. در بخش منظوم، ترجمه‌ي منظوم در كنار متن عربي (در صفحات روبه‌رو) به چاپ رسيده است. سروده‌هاي ابوالعلا معري داراي موضوعات فلسفي و انتقاد نسبت به گروهي از فقها، زاهدان، حاكمان و واعظان است. براي مثال، در ترجمه‌ي يكي از قطعات مي‌خوانيم: گه شيخ به محراب فرياد و فغان است/ آن‌سان كه يكي عربده‌جو در هيجان است/ آن‌كس كه نمازش به جز از روي و ريا نيست/ در نزد خدا ترك دعا بهتر از آن است.