اثر حاضر دو نمايشنامه از "داريوفو" ـ از نمايش‌نامه‌نويسان معاصر در ايتاليا ـ است با نام‌هاي "مردان بيوه" و "همه‌ي دزدها كه دزد نيستند". براي نمونه "مردان بيوه" حكايت نقاشي است كه به همراه كارفرمايش به منزل زني بيوه با نام "لوچيا" وارد مي‌شود. آن‌ها براي كسب درآمد بيش‌تر تظاهر مي‌كنند كه پرده‌دوز نيز هستند و در حين كار با پيكر موميايي شده‌ي همسر زن يعني "جورجو" مواجه مي‌شوند. از آن‌جا كه چهره‌ی مومياي شده‌ي جورجو بسيار شبيه نقاش است، كارفرما به نقاش مي‌گويد به دليل عدم اتهام كشتن جورجو به آن‌ها و شباهت بسيار جورجو با نقاش بهتر است نقاش، موميايي را به حمام برده و خود در نقش مرد ظاهر شود. آن‌ها پس از چندي متوجه مي‌شوند كه "آنا" و "سونيا" ديگر همسران جورجو هستند. و جورجو به دليل حسادت همسرش به مدت سه سال موميايي شده است. از اين پس...