خودمداري (معادل خودمحوري، تك روي) ــ متمايز از فردگرايي غربي ــ يكي از ويژگي‌هاي روانشناسي خاص ما ايرانيان در قلمرو هستي فردي و اجتماعي‌مان است. در اين رساله گرايش انسان به زندگي در قلمرو رفع نيازها و تحقق منافع شخصي و خصوصي آني و فوري به‌عنوان تعريف خودمداري در نظر گرفته مي‌شود. در سنجش زمينه‌هاي خودمداري، حكومت استبدادي به‌عنوان مهم‌ترين عامل روبنايي آن معرفي شده و سپس وحدت و تضاد خودمداري و حكومت استبدادي همراه با شيوه‌ي زندگي خودمدارانه همچنان كه برخي ويژگي‌هاي فكري، كرداري و عاطفي خودمداري مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در پايان نيز اشاره‌اي مي‌شود به چگونگي مبارزه با خودمداري به عنوان يكي از موانع مهم در روند تحقق تجددخواهي در ايران و استقرار حق ايرانيان در تعيين سرنوشت خود.