معرفي مختصر كتاب
در نگاه نگارنده نبايد تمامي هستي‌شناسي سياسي يك كشور در ساختمان‌هاي سياسي، قدرت و دولت خلاصه شود، بلكه ساختارهاي زبان و كاربردهاي آن را نيز مي‌توان بخشي از هستي سياسي دانست. در تبيين سياست خارجي و عوامل موثر بر آن، ما بايد از نگاه سخت‌افزاري يعني قدرت، تسليحات، ژئوپليتيك و اقتصاد به سمت ديدگاه نرم‌افزاري يعني بررسي ساختارهاي معنايي زبان، فرهنگ و گفتمان حركت كنيم. بر اين اساس نگارنده در كتاب حاضر با تمركز بر جنبه‌هاي نمادين در بازتوليد گفتمان سياست خارجي ايران دربستر مقاطع زماني مشخص از جمله عصر پهلوي، اوايل انقلاب و پس از انقلاب اسلامي ايران، به دنبال يافتن راه‌هايي براي افزايش عقلانيت در سياست خارجي و بهبود تعامل ايرانيان با جهان است.