س‍ال‍ه‍اي گ‍م‍ش‍ده: از انقلاب اكتبر تا م‍رگ لنين.
عنوان ديگر:از انحصار طلبي انقلابي تا سركوب دولتي تجربه انقلاب اكتبر .
«بدترين حالتي كه مي‌تواند براي رهبر حزبي افراطي رخ دهد هنگامي است كه ناگزير شود در دوراني دولت را در دست بگيرد كه جنبش هنوز به پختگي لازم براي طبقه‌اي كه او نماينده‌ي آن است نرسيده و زمينه براي اعمال قوانين و مقرراتي كه سلطه‌ي آن طبقات خواستار آن است آماده نباشد. آنچه او مي‌تواند انجام دهد به اراده‌اش بستگي ندارد بلكه وابسته به تضادهاي طبقات مختلف، درجه‌ي ميزان رشد شرايط زيست مادي، مناسبات توليدي و ارتباطي است كه ميزان تضادهاي طبقاتي مبتني بر آن است. آنچه چنين رهبري مي‌تواند انجام دهد و آنچه حزبش از او مي‌طلبد، نه وابسته به او و نه وابسته به ميزان رشد مبارزه‌ي طبقاتي و شرايط آن و نه وابسته به خواسته‌ها و انديشه‌هايي است كه تا آن زمان وجود داشته است. اين‌ها خود كم‌وبيش ناشي از ميزان تصادفي درجه‌ي توليد و موقعيت لحظه‌اي طبقات اجتماعي در مقابل يكديگر نيست. بلكه وابسته به درك وسيع يا محدود و زمينه‌ي عمومي جنبش اجتماعي و سياسي است. چنين رهبري اجباراً خود را در بحراني لاينحل مي‌يابد.