رويكرد اصلي پژوهش حاضر جامعه‌شناختي است و چون زمينه اصلي آن ادبيات داستاني است مي‌توان آن را در مقوله جامعه‌شناسي ادبيات جايي داد. همچنين از آنجا كه صرفاً ادبيات داستاني سياسي مورد توجه قرار گرفته است مي‌توان قائل به شاخه جديدي به نام جامعه‌شناسي ادبيات داستاني سياسي بود. گفتماني ديدن ادبيات، پاي رويكرد زبانشناسي را به اين مطالعه باز كرده و موردي بودن آن سبب شده است تا از روش تفسير تاريخي سود برده شود. به همين سبب كتاب حاضر محل تلاقي جامعه‌شناسي، ادبيات، زبانشناسي و تاريخ است.