همان طوري كه روان‌پزشكان و نورولوژيست‌ها نقش عوامل روانشناختي و مباني غير زيستي را در ايجاد و درمان بيماري‌هاي روانشناختي و همچنين عضوي پذيرفته‌اند، روانشناسان نيز مباني زيستي حالات و اختلالات روانشناختي را مي‌پذيرند و براي كمك به بيماران از تجويز دارويي متخصصان اعصاب و روان و مغز و اعصاب استفاده مي‌نمايند.
برخلاف روان‌پزشكان كه ممنوعيتي براي ارائه درمان‌هاي غير دارويي و روانشناختي‌ها ندارند، روانشناسان براي تجويز دارو ممنوعيت دارند؛ امّا عدم اطلاع روانشناس از تأثير انواع داروها و مواد مؤثر بر حالات رواني، توانايي و مهارت او را به عنوان متخصص بهداشت رواني به شدت محدود مي‌نمايد.
در اين كتاب مؤلف به زبان ساده و متناسب با زمينه آموزش روانشناسان، اطلاعات دارويي لازم را جمع آوري نموده تا در افزايش مهارت حرفه‌اي همكاران خود مفيد واقع شود.