كتاب حاضر متني آموزشي است كه به معرفي مكاتب اصلي فلسفه علم در قرن بيستم ميپردازد. در اين كتاب ضمن بحث درباره سه مكتب اثباتپذيريريال ابطالپذيري و نسبيگرايي، زمينههاي پيدايش اين سه مكتب معرفي شده است. امتياز اين اثر در اين است كه با بيان نقدهاي هريك از اين مكاتب نسبت به يكديگر، همزمان با تكيه بر بياني از عقلگرايي معتدل، از عينيت دانش تجربي دفاع ميكند. در اين اثر از ذاتگرايي و اصل عليت به عنوان دو پيشفرض عقلگرايي و از ماترياليسم و ادعاي جدايي دانش از ارزش، به عنوان دو پيشفرض تجربهگرايي بحث شده است.