كتاب حاضر، دربردارندة مقالاتي پيرامون بررسي نحوة رويكرد عارفان، حكيمان و فيلسوفان به انعكاس متقابل حقيقت در حق و انسان است. بخش نخست اثر، به شرح ارتباط خودشناسي و خداشناسي از منظر عارفان، به ويژه از ديدگاه ابنعربي و صدرالمتألهين اختصاص دارد. در اين بخش دو مبحث «دروني كردن خدا» و «خدايي كردن درون» نيز طرح شده است. در بخش دوم، مباحث عرفاني تطبيقي، در دو بخش تأليف و ترجمه مطرح شده است. نگارنده در اين بخش، ارتباط بين معرفت نفس و معرفت رب در عرفان اسلامي و عرفان مسيحي و بحث وجود و آفرينش در عرفان اسلامي و هندويي را تحليل ميكند. در اين بخش، دو مقاله از «پروفسور ايزوتسو» دربارة وحدت وجود و معرفت نفس ترجمه شده است.