موضوع كتاب حاضر، بررسي جايگاه سكوت در آثار شاعران و نويسندگان ايراني است. نگارنده در اين نوشتار، آثار متعدد سخنوران فارسي تا عصر معاصر را بررسي كرده و با استناد به نگاشته‌ها و سروده‌هاي ايشان، نظريه‌ها و آراء آن‌ها را دربارة مديريت زبان و جايگاه سكوت و خاموشي مطرح و تحليل كرده است. از جمله افرادي كه در كتاب مورد توجّه قرارگرفته‌اند، مي‌توان به بايزيد بسطامي، منوچهري دامغاني، ناصر خسرو قبادياني، شهاب‌الدّين سهرودي، فخرالدّين عراقي، خواجه نصيرالدّين طوسي، حافظ شيرازي، محتشم كاشاني، صائب تبريزي، عارف قزويني، فروغ فرخزاد، سياوش كسرايي، محمدرضا شفيعي كدكني و هوشنگ ابتهاج اشاره نمود.