در اين اثر كه دومين مجلد از يك مجموعه سه جلدي در زمينه «اصول فقه كاربردي» است، به بحث درباره ادله و منابع فقه شيعه و اهل سنت پرداخته شده است. نگارنده نخست به بررسي مفاهيم و اصطلاحات مربوط به ادله و منابع فقه و كلياتي پيرامون قطع و ظن پرداخته و سپس ادله اربعه معتبر نزد شيعه يعني كتاب، سنت، عقل و اجماع و ادله‌اي مانند عرف، بناي عقلا، قياس و استحسان و استقرا و مصالح مرسله را كه نزد اهل سنت معتبر است را مورد تجزيه و تحليل اصول فقهي قرار داده و ميزان اعتبار و ادله اعتبار اين منابع فقهي را بررسي نموده است. وي همچنين سعي كرده تا ضمن بيان روان مطالب، مباحثي را كه داراي كاربرد حقوقي است يا با حقوق ارتباط نزديك‌تري دارد با تفصيل بيشتر و با ذكر نمونه‌هاي حقوقي مناسب مورد تجزيه و تحليل قرار داده و تاريخچه از نحوه استفاده از منابع فوق‌الذكر در فقه شيعه و اهل سنت و چگونگي به كارگيري و اقسام آنها را ذكر نموده و نوع كاربرد هريك از آنها را تبيين كرده است.