اثر حاضر، اولين دفتر از مجموعة «نگين‌هاي زبانشناسي» است. اين مجموعه، با هدف تدوين آثار مربوط به مطالعات حوزة زبانشناسي منتشر مي‌شود. اين دفتر، درس‌نامه‌اي براي آموزش معني‌شناسي در گروه‌هاي آموزشي زبانشناسي و رشته‌هاي مرتبط با آن محسوب مي‌شود. هدف نگارنده از اين پژوهش، معرفي ابزارهاي لازم براي درک مباني مطالعة معني در زبانشناسي براي دانشجويان بوده است. بر اين اساس، ديدگاهي را در مطالعة معني طرح مي‌کند که از نظر او، بيرون از فضاي نظريه‌هاي جنجالي معاصر قرار مي‌گيرد. مطالب اثر در چهار بخش و ده فصل تنظيم شده است. بخش نخست، به شرح مباني فرازباني و پيش‌زمينه‌هاي بحث اختصاص دارد. معني واژگاني، طي سه فصل، در بخش دوم اثر تحليل مي‌شود. معني جمله و معني پاره گفتارها، مباحث بخش سوم و چهارم اثر را شامل مي‌شوند.