بيان آداب «تعليم و تعلم» با استفاده از آموزه‌هاي قرآن و سنت است. در اين نوشتار ضمن بيان اهميت علم و دانش و فراگيري آن، رواياتي در تشويق به تحصيل علم و احترام معلم و آداب تعليم و تعلم ارايه شده و چگونگي پايداري در علم و فراگيري آن، اوقات مناسب تحصيل، رعايت ورع و تقوي در يادگيري علم، آثار دنيوي و اخروي علم‌آموزي به ويژه علوم ديني و شرعي و ضرورت همت و تلاش در اين راه مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. نگارنده همچنين استفاده‌هاي اخلاقي از داستان‌هاي قرآن کريم و برخي از جملات حکمت‌آموز مندرج در روايات نموده و استفاده از نظم و نثر، عقل سليم، ذوق سليم در تبيين مسايل علمي و تبليغ ديني را مورد تاکيد قرار داده و چگونگي شکوفايي ذهن و استعداد را بر اثر تمرين و ممارست و استفاده از قرآن کريم به عنوان منبع جوشان موضوع‌يابي را بررسي نموده است.