حيات انسان از بدو تولد تا پايان عمر داراي مراحل گوناگوني است كه در هر دوره به تناسب سن، شرايط زمان و مكان، نوع نگرش، ديدگاه، شخصيت و عملكرد ممكن است مسير رشد، تعالي و تكامل در مسير صعودي و يا بالعكس در سير نزولي قرار گيرد. شكل‌گيري و پايه‌گذاري روابط اعضاي يك خانواده با يكديگر ابتدا در درون آن شكل مي‌گيرد و چنانچه اين رابطه به صورت كامل، منطقي و مناسب برقرار شود، تعامل و روابط آنان در سطح جامعه دقيق و همه‌جانبه انجام خواهد شد. از سوي ديگر روابط و عملكرد صحيح خانواده‌ها در شرايط مختلف بر نسل‌هاي ديگر اثر مي‌گذارد. كتاب حاضر شامل مطالبي است كه در آن عبور انسان از دورة نوجواني به بزرگسالي و مسائل آن طي دو قسمت تبيين مي‌شود. در فصل اول رويكرد بين نسلي ـ ارتباطي و در فصل دوم تحليل عميقي از روش‌شناسي در حيطة تحقيقات خانواده ارائه مي‌شود. بخش دوم كتاب شامل نتايج تحقيق انجام شده است كه در فصل سوم آن بر روي كيفيت روابط والد ـ فرزندي در روند گذار به بزرگسالي تمركز شده و در فصل چهارم، نگاهي به ارتباطات بين روابط خانوادگي و برنامه‌ريزي براي آيندة فرزندان شده است.