کتاب حاضر، حاوي گزينه‌گويي‌ها و نکته‌گويي‌هايي عارفانه است، که ترجمة انگليسي آنها نيز آورده شده است. برخي از اين نکته‌گويي‌ها عبارت‌اند از: خداوند انسان را منبع اسرار خود مي‌داند نه مولد افکار خود؛ با نخواستن، تن به اطمينان و اراده پناه مي‌برد تا هم جنس دل شود؛ عشق، تداوم يک نگاه است که به عمق تو چيره شده است؛ آن که راه مي‌پويد و عشق مي‌جويد در دلش بهشت مي‌رويد و وقتي در وجودت سير کرده باشي مي‌تواني از حضورت سخن بگويي.