در اين نوشتار گوشه‌هايي از خاطرات برخي از «آزادگان» در دوران «اسارت» خويش در اردوگاه‌هاي نظامي عراق منعكس شده است. اين خاطرات حكايت از جوّ حاكم بر محيط اسارت، روحيه خوب و خدايي آزادگان ايراني، خشونت و اعمال غيرانساني سربازان و افسران عراقي با آزادگان ايراني و كشته‌شدن مظلومانه برخي از آزادگان در محيط اردوگاه دارد. نگارنده سعي كرده است به زباني ساده گوشه گوشه زندگي اسيران ايراني در اردوگاه‌هاي عراق و شكنجه‌هاي نيروهاي بعثي عراق را نسبت به آنان تصويرگري نمايد.