نگارنده در کتاب حاضر، به بررسي تلاش‌هاي ايرانيان در دفاع از مرزهاي خود در قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم مي‌پردازد. او تلاش مي‌کند با تأکيد بر نيروهاي دوگانة همبستگي و ائتلاف، چشم‌اندازي نسبي از ناسيوناليسم را ارائه کند. در اين مسير، وي با انعکاس شرايط مرزهاي بي‌ثابت کشور ايران و درگيري‌هاي پيرامون آنها، واژة ملت را تعريف و تأثير جغرافياي ملي بر تغييرات فرهنگي و سياسي ايران را مورد بررسي قرار مي‌دهد. همچنين نگارنده در اين کتاب با تمرکز بر موضوع جغرافيا، طيف گسترده‌اي از جنبه‌هاي شهروندي مدرن در ايران همچون: برتري زبان فارسي؛ علاقه به باستان‌شناسي و... را مورد واکاوري قرار مي‌دهد. رويکرد نگارنده در کل، مبتني بر تقويت درک ملي‌گرايي ايران و همچنين ملي‌گرايي در هر جاي ديگر از جهان است.