در پژوهش حاضر، به موضوع نوستالژي يا روانشناسي درد ـ يكي از اصطلاحات نوين روانشناسي ـ در حوزة ادبيات معاصر پرداخته شده است. در اين پژوهش نخست، دربارة ريشه‌شناسي و ريخت‌شناسي اين اصطلاح رواني توضيحاتي ارائه شده و سپس نوستالژي در حوزة شعر فارسي با محوريت شعر نيما يوشيج؛ سهراب سپهري؛ مهدي اخوان ثالث؛ سياوش كسرايي؛ نادر نادرپور؛ فريدون مشيري؛ محمدرضا شفيعي كدكني و قيصر امين‌پور بررسي شده است. در آثار اين شاعران زمينه‌هاي مختلفي از روانشناسي درد؛ نظير غم غربت، جواني، پيري، معشوق، وطن و... به چشم مي‌خورد. شايان ذكر است در لابه‌لاي اين پژوهش شواهد شعري مناسبي از هشت شاعر مورد نظر آورده شده است.