بوي بد دهان، بيماري شايعي است كه شيوع آن در جامعه بيش از 50 درصد گزارش شده است. در 50 تا 90 درصد موارد، بوي بد دهان داراي منشا دهاني مي‌باشد به همين دليل نياز به اندازه‌گيري دقيق هالتيوزيس جهت تشخيص قطعي و ارائة روش‌هاي درماني بهتر است، اين اندازه‌گيري به وسيلة تكنيك‌های مختلف همچون: «ارگانولپتيك» و مانيتور سولفيدي صورت مي‌گيرد. در پژوهش حاضر، تلاش بر آن است تا مقايسة ارزيابي بوي بد دهان با استفاده از روش «ارگانولپتيك» ـ از طريق حس بويايي ـ و دستگاه «مانيتور سولفيدي» اثبات شود كه «آيا مانيتور سولفيدي مي‌تواند جايگزين روش ارگانولپتيك شود يا خير؟» همچنين فايدة مانيتور در بيماري‌يابي «هاليتوزيس» در معاينة تعدادي از بيماران تعيين مي‌شود.