بررسي علل دينگريزي و «آسيبشناسي دين» و معرفت ديني است که در دو حوزه معرفت و محتواي دين به آن پرداخته شده است. در ابتدا، معنا و مفهوم آسيبشناسي دين اجمالا از ديدگاه امام علي(ع)، مرتضي مطهري و مفصلا از ديدگاه امام خميني(ره) مورد توجه قرار گرفته است. در يک نگاه کلي، عواملي مانند عدم شناخت فلسفه خلقت جهان و انسان، انتظار نامعقول از دين، ادعاي کفايت عقل بشري و رويکرد سکولار به دين به عنوان علل «دينگريزي» معرفي شده و از ديدگاه قرآن نيز عللي چون پيروي از هواي نفس، التباس حق به باطل، غلو و افراط در دين و برخي از صفات ناشايست اخلاقي، بدان افزوده شده است. نگارنده در فصل چهارم به تشريح بيست عامل از عوامل تضعيف دين پرداخته که ادعاي ناسازگاري بين دين و مدرنيسم، شکگرايي، جريانات افراطي تصوف، شرايط نامساعد اقتصادي، نگاه گزينشي به آموزههاي ديني، انکار منزلت عقل و اصالت دادن به دانشهاي بشري، از آنجمله ميباشند. در پايان عوامل تقويت دين نيز معرفي شدهاند.