تجربه نشان داده است كه مطالعة تقارن در طبيعت، يكي از راه‌هاي مناسب شناخت و درك طبيعت است. به گونه‌اي كه مي‌توان اشياي داراي تقارن‌هاي خاص را در يك دسته و يك زير مجموعه قرار داد. بي‌شك با تعميم آن به گروههاي با تقارن‌هاي بيش‌تر، قادر خواهيم بود يك قانون كلي حاكم بر اجزاي مختلف طبيعت، پيدا كنيم. در كتاب حاضر نخست، بهترين روش براي درك نظرية گروهها، يعني كاربرد مفهوم تفارن بيان مي‌شود. سپس، مفهوم زير گروههاي: خواص يك ريختي، هم‌ريختي، نظرية نمايش و...، بررسي مي‌شود. در پايان گروههاي نقطه‌اي گسسته، پيوسته، توپولوژيك، لي، يكاني خاص، لوزتس و پوانكاره ـ كه در نظرية «نسبيت خاص انيشتين» بسيار مورد استفاده قرار گرفته است ـ و...، مورد تحليل قرار گرفته است.