اين اثر قواعد فقه استدلالي را كه در حوزه علوم جزايي و كيفري كاربرد دارد به خوانندگان ميآموزد. مباحث اين كتاب براي دانشجويان رشتههاي حقوق در نظر گرفته شده است. نگارنده پس از تعريف قاعده فقهي و بيان تفاوت آن با ضابطه و نظريه فقهي تعاريف هر يك از قواعد را با ذكر مستندات آن آغاز ميكند. قاعده جب با اسلام، جب با توبه، ديه اعضا، قاعده در ايا دفع حدود به وسيله شبهه و ضمان عاقله عناوين بخشي از كتاب است كه نويسنده به تعريف و تبيين آنها پرداخته و به موارد كاربرد آنها در قانون مجازات اسلامي اشاره ميكند. كتاب، سنت، اجماع و عقل مستندات اين قواعد هستند كه مولف از ذكر آنها غافل نبوده و منابع حديثي خود را هم در پاورقي ذكر ميكند. در خصوص اين قواعد فقهي ميان فقيهان اماميه و يا ديگر مذاهب اهلسنت اختلاف نظرهايي به چشم ميخورد كه نگارنده آنها را مورد بررسي قرار داده و گاه براي استدلال محكمتر قواعد فقهي در صورت لزوم به شواهد تاريخي هم استناد ميجويد.