تكرار جرم به دفعات يا مربوط به رفتار افراد ضد اجتماع است كه مخالفين آگاه و مصمم نظم اجتماعي هستند و يا نتيجة اعمال افراد عقب‌مانده از اجتماع است كه بدون داشتن اراده قادر به انطباق خود با زندگي اجتماعي نيستند. دستة اخير، افرادي هستند كه به وسيلة شخصيت ضعيف يا مغشوش خود و با حالت محقرانه و بي‌اعتنا و لاقيدي كه دارند توصيف و مشخص مي‌شوند. اين ناسازگاري‌هاي محيط اجتماعي بايستي قبل و بعد از صدور حكم تحت سلطة يك اقدام تاميني و درمان انفرادي قرار گيرند. حقوق جزاي فرانسه براي تكراركنندگان جرم، مجازات تبعيد به مستعمرات را پيش‌بيني كرده بود. اين مجازات بدون فايده تشخيص داده شد و قانون 17 ژوئيه 1970 با گرايش به افزايش تضمين حقوق فردي، قانون 27 مه 1885 را در مورد مجازات تبعيد فسخ نمود و فصل جديدي به كتاب اول قانون جزاي فرانسه به عنوان قيموميت جزايي تكراركنندگان جرم اضافه نمود. كتاب حاضر، شامل تعدادي از مقالات نگارنده در قلمروي مطالعات پژوهشي دربارة حقوق جزاي عمومي، حقوق جزاي اختصاصي، آيين دادرسي كيفري (به ويژه ادله در دعاوي كيفري و حقوقي)، علوم كيفري (كيفرشناسي، حقوق زندانيان و زندان) و حقوق كيفري تطبيقي به زبان‌هاي فارسي و فرانسه در طول سال‌ها تدريس در دانشكدة حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامي و ساير مراكز علمي حقوقي است.