«اي نفس من، سوگند به شكوه آن ذاتي كه تو را بر مخالفت سرشته و معدن همة اوصاف نكوهيده قرار داده است، تو را با ادعايت تنها رها نخواهم كرد و تا هنگامي كه همة احوال تو را بر كتاب خدا و سنت رسولش عرضه نداشته‌ام، دست از سرت برنمي‌دارم». كتاب حاضر كه نام كامل آن «روحالقدس في مناصحه النفس» است، يكي از مهم‌ترين آثار نويسنده به شمار مي‌آيد كه آن را در تربيت نفس در خطاب به نفس خود نوشته است. مخاطب ديگر او دوست و برادر ديني‌اش، عبدالعزير بن ابي‌بكر قريشي است. نويسنده مي‌كوشد سير شناخت شهودي را در مغرب آن روزگار به تصوير كشد و با گزين‌گويي‌هاي حكيمانه، راي و نظر خود را دربارة بسياري از قضاياي ديني و عرفاني بازگو نمايد. در كتاب دربارة جايگاه آفرينش انسان، در ميان ساير آفريدگان و نيز تكليف بندگي و عبادتش نسبت به آنان، به نكته‌هاي ظريفي اشاره شده است. نويسنده در پايان كتاب، رازهاي حروف الفبا را در ابياتي عربي بازگو نموده است.