براي مردمي كه در روزگار قبل از اختراع خط زندگي مي كردند آموزش و پرورش، به عنوان يك نهاد اجتماعي تخصصي، از بقيه زندگي جدا نشده بود و شامل تقليد روز به روز از سالخوردگان، آشنايي با فنون لازم، اسطوره ها و آگاهيهاي عمومي مي شد. در حالت عمومي تر، اكثر مردم آموختنيها را از والدين خويش فرا مي گرفتند .
اما در اواخر قرن نوزدهم و با شكل گيري و تقويت انديشه آموزش همگاني، آموزش در قالب نهاد اجتماعي تخصصي تجلي يافت.