بر اساس تحقيقات انجام‌شده، عوامل اولية شكل‌دهندة باغ ايراني، در پس‌زمينة فرهنگ آريايي و باغ‌هاي بين‌النهرين ريشه داشته‌اند. آن‌چه كه به فرهنگ آريايي برمي‌گردد، تقسيم‌بندي‌هاي چهارقسمتي بوده است كه علاوه بر ايران، در هند و ديگر تمدن‌ها نيز مشاهده مي‌شود. در باغ ايراني، تبلور كالبدي طرح‌بندي اين الگوي هندسي، به صورت جوي‌هاي آب و درختان سايه‌دار كاشته شده در حاشية آنها تحقق يافته است. هندسة باغ ايراني، كاربردي بوده و از شبكه‌هاي آبياري و شكل باغچه‌ها (يعني دو سيستم اصلي در كشاورزي آبي) تشكيل شده است. معمولا باغ ايراني به عنوان الگوي مرجع، باغي مسطح بوده است. در كتاب حاضر ويژگي‌هاي باغ ايراني بيان شده و با باغ‌هاي هندي و بين‌النهرين، به صورت تطبيقي مقايسه شده است. هم‌چنين باغ شازدة كرمان عنوان باغ شاخص ايراني معرفي شده است. در كتاب، براي درك بهتر مطالب از نقشه‌ها و تصاوير استفاده شده است. برخي از عنوان‌هاي فصل‌هاي كتاب عبارت‌اند از: سنت باغسازي در ايران؛ باغ ايراني و باغ‌هاي منسوب به آن؛ مقوله‌هاي نظري؛ نگاهي اجمالي به نظريات مربوط به اسطوره‌شناسي، نظريات مربوط به زبان‌شناسي و نشانه‌شناسي، و ساختن الگوي مرجع؛ عناصر معمارانة باغ ايران: ديوار، آب، محيط پيرامون، فضاي سبز، سايه، هندسه و ناظر؛ بررسي تطبيقي باغ‌ها؛ و باغ شازدة ماهان.