بوتيچلي، هولباين، لئوناردو، دورو و ميكل‌آنژ نام‌هايي آشنايند، چنانكه شام آخر يا مجسمة داوود نيز، آثاري شناخته‌شده هستند. اما اين هنرمندان كه بودند و چرا چنين آثار شگفتي را ايجاد كردند و مخاطبان اولية آنها اين آثار را چگونه مي‌نگريسته‌اند؟ در كتاب حاضر، به اين پرسش و پرسش‌هاي ديگر با تامل بر هنرمندان گمنام و مشهور، حاميان و آثار هنري، در بستر تاريخي و فرهنگي اروپاي رنساني پاسخ داده شده است. اروپاي رنسانس به دورة زماني قرن‌هاي 14 تا 16 ميلادي گفته مي‌شود و در واقع عبارت است از جريان‌ها و تحولات فرهنگي و عقلي كه در ايتاليا آغاز شد و در قرن 15 و 16 به اوج شگفتگي رسيد و و ادب و هنر را حيات و جاني تازه بخشيد. عنوان‌هاي فصل‌هاي كتاب عبارت‌اند از: رنسانس چه كسي؟ هنر چه كسي؟ نقاشي‌هاي محراب؛ روايت‌گري در هنر رنسانس؛ چالش طبيعت و گذشته؛ تمثال‌نگاري و ظهور «انسان رنسانسي»؛ آيا زنان نيز رنسانسي داشتند؟ اشيا و تصاويري براي فضاهاي خانگي؛ ماجراي يك ميدان: هنر و زندگي شهري در فلورانس؛ و ميكل‌آنژ: تولد هنرمند و تاريخ هنر.