از ديدگاه «خواجه نصيرالدين طوسي» در كتاب «آداب المتعلمين» سزاوار است كه طالب علم براي رضا و خشنودي خداوند تحصيل كند و مقصود و هدفش، از بين بردن ناداني از خود و ديگران باشد و دوم اين كه دين را زنده ساخته و اسلام را پايدار نمايد. سوم اينكه به قدر توانايي نسبت به خود و خويشانش امر به معروف و نهي از منكر كند. هم‌چنين در راه سختي‌هاي علم صبور باشد. از كينه‌ و حسادت دوري كند و از خود بزرگ‌بيني پرهيز نمايد. كتاب حاضر پس از نگاهي گذرا به تاريخ فرهنگي، سياسي و اجتماعي قرن هفتم هجري به معرفي يكي از بزرگان اين عصر يعني خواجه نصيرالدين طوسي و آثار او اختصاص دارد. در ادامه، متن «آداب المتعلمين» وي در دوازده فصل ترجمه گرديده است ـ در اين فصل‌ها ماهيت و فضيلت دانش؛ پايداري در تحصيل علم؛ شروع درس، مقدار و ترتيب آن؛ توكل؛ زمان كسب علم و دانش؛ دوري از گناه در فراگيري دانش؛ آن‌چه در به ياد ماندن و فراموش كردن مطالب موثر است؛ و... اشاره شده است.