مجموعة آثار هنري را كه بعد از ظهور پيامبر (ص)، تمدن‌هاي بزرگ زمان خود، مصر، چين و ايران را تحت‌الشعاع قرار داد، هنر اسلامي مي‌خوانند. اين مجموعه، محوري عمده و ويژه دارد و آن، هنر خوشنويسي اسلامي است. در كتاب حاضر، تاريخچة خط و نقاط اوج و قوت اين هنر بيان شده است و هدف نگارنده از تاليف آن، بررسي تاثير و قدرت خطوط در هنر اسلامي و هنرهاي ايران و تاثير آن بر غرب و در دوران معاصر به عنوان يك زبان بصري و فرهنگي روز است. از اين رو، در فصل نخست به تاريخچه و انواع خطوط و در فصل دوم به كاربردهاي مختلف خط در هنرهاي اسلامي و سنتي پرداخته شده است و در واقع تايپوگرافي بخشي از نقش اين هنر را در مراسلات و ارتباط بصري برعهده دارد. بنابراين در فصل سوم با هدف كاربرد نوشتار در دوران معاصر، بحث كاربرد تايپوگرافي در هنر مدرن بررسي و با كاربرد خط و نوشتار در خوشنويسي مقايسه مي‌شود. در فصل پاياني، نگارنده در جست‌وجوي جايگاه خط به عنوان يك بيان هنري، در هنر مدرن و پست‌مدرن، كاربرد خط در نقاشي را مطرح كرده است.