با آن كه خوزستان همچون بخشي از سرزمين بسيار كهن ايلام، از سپيده دم تاريخ، در پي‌ريزي شالودة تمدن نامدار سومر از يك سو و داشتن نقش برجسته‌اي در غني كردن گنجينة فرهنگ ايراني، سهم بزرگي داشته است، اما هنوز چنان كه بايد و شايد، جايگاه شايسته و در خور خود را در زمينه‌هاي زبان تاريخ، هنر، داستان‌هاي ملي و افسانه‌هاي باستاني و داشتن نشانه و جاي پا در متون اوستايي و پهلوي بازنيافته و شناخته نشده است. از اين رو، نگارنده در كتاب حاضر، دربارة شناسنامة تاريخي و فرهنگي خوزستان در پيوند با ايران، آن هم از راه ناموژه‌هاي خوزستان مطالب ارزشمندي را ارائه كرده است. به اعتقاد نگارنده، اگر نامواژه‌ها خوب شناخته شوند، گزارشگر سرگذشت خويش هستند. شناسنامة ايراني خوزستان از زمان نامواژههاي «شوش»، «شوشتر»، «اهواز»، «خوز» و «هوز» در اين كتاب، بازخواني شده است.