موضوع كتاب حاضر، دورة انتقال علم از سده‌هاي ميانه به عصر جديد و ظهور مدرنيته است. مدرنيته دوره‌اي مي‌باشد كه دانش و فرهنگ غرب دستخوش دگرگوني‌هاي ژرف شد و از آن با نام «عصر انقلاب علمي» هم ياد مي‌كنند. در همين مورد چهره‌هاي نامداري چون كپرنيك، كپلر، گاليله، نيوتن و شماري ديگر ظهور كردند كه نه تنها دانش، بلكه نگرش روزگار خود را متحول ساختند. در اين كتاب كه به تاريخ علم در سال‌هاي 1500 تا 1700 ميلادي اختصاص دارد، بر علوم رياضي و فيزيكي تاكيد جدي‌تري نسبت به علوم زيستي يا پزشكي شده است. نگارنده در ديباچة كتاب يادآور شده است كه در مهم‌ترين پيشرفت‌هاي فكري علوم در دورة مورد بررسي، در حوزه‌هاي روش‌شناسي، نظرية ماده و علوم رياضي رخ داده است و از اين رو مباحث وي دربارة علوم زيستي محدودتر است. پاره‌اي از عنوان‌هاي فصل‌هاي كتاب عبارت‌اند از: فلسفه و باور به عمل؛ انسان‌گرايي و حكمت باستان؛ دانشور و صنعت‌گر: پاراسلسوس، گيلبرت، بيكن؛ رياضيات فلسفه را به چالش مي‌كشد: گاليله، كپلر و مساحان؛ ماشين‌انگاري: دكارت عالمي مي‌سازد؛ دكارتيان و نيوتنيان و...