«انقلاب مشروطيت يكي از بزرگ‌ترين رويدادهاي سياسي در ايران سدة بيستم بود. آن جنبش به زندگي حكومتي خودكامه پايان بخشيد، شاهي را كه با نيروي نظامي بر مجلس تاخته و قانون اساسي را پايمال كرده بود، به زور اسلحه از تخت فرمانروايي برداشت و بر جايش حاكم خردسالي را نشاند كه بنا بود در چارچوب قانون به طور محدود سلطنت كند». «مجاهد نامي بود كه در دورة مجلس اول بر داوطلبان نظامي مشروطه‌خواه گذاشت. مجاهدان تبريز، در روزهاي استبداد صغير، پرچم مشروطه‌خواهي را برافراشتند و شهر خود را در برابر تهاجم نيروهاي دولتي حفظ كردند». كتاب حاضر، پديدة مجاهدان مشروطه را بررسي مي‌كند، به مطالعة خاستگاه اجتماعي آنها مي‌پردازد، تاثير آنان را بر رويدادهای كشور مي‌سنجد و از زمينه‌هاي ضعف و نابودي آن نيرو سخن مي‌گويد.