يكي از مهم‌ترين جريانات سياسي در تاريخ معاصر ايران، جريان فكري ـ سياسي ليبراليسم است. ليبراليسم مبتني بر آزادي فردي مي‌باشد و آزادي را مهم‌ترين هدف سياسي به شمار مي‌آورد. اين مكتب كه ريشه در عصر روشنفكري دارد، بر حقوق افراد و برابري فرصت تاكيد مي‌كند. مهم‌ترين عناصر معرفتي اين مكتب شامل آزادي بيان، محدود كردن قدرت دولت، نقش قانون، تبادل آزاد ايده‌ها و اقتصاد بازاري است. در كتاب حاضر جريان‌شناسي ليبراليسم در ايران در فاصلة انقلاب مشروطه در 1285 خورشيدي تا وقوع انقلاب اسلامي در سال 1357 مورد بررسي قرار گرفته است. در «جريان‌شناسي» تلاش مي‌شود تا كل تحولات عمدة ايران معاصر به چند جريان فكري ـ سياسي كلان تعليل يافته و ساده‌سازي مي‌شود و سپس از خلال مطالعة چگونگي تعامل اين جريانات با يك‌ديگر تبييني علمي و دقيق از آنچه كه گذشته، ارائه شود.