افسردگي يكي از اختلال‌هاي خلقي است كه شيوع به نسبت گسترده‌اي در ميان افراد دارد. خلق غمگين، گرفته، غم‌زده و محزون و كاهش يافته اغلب فعاليت‌هاي روزمره در زندگي شخصي، شغلي و اجتماعي نشانه‌هاي اين اختلال است. به عقيدة نگارنده استفاده از داروهاي ضد افسردگي مي‌تواند در برطرف نمودن افسردگي در كنار و همراه با ساير رويكردها از جمله مشاورة روانشناختي به صورت گزينة تسهيل‌كننده و مكمل مورد استفاده قرار گيرند. وي در شمارة 23 از مجموعة «آموزش درمان‌هاي روانشناختي» ضمن بيان نشانه‌هاي افسردگي و تفاوت غمگيني با افسردگي، افسردگي را در دوران كودكي، نوجواني و جواني، ميانسالي و سالمندي بررسي و مطالبي نظير اضطراب و افسردگي، دارو درماني افسردگي، سرگشتگي در امور وجودي و افسردگي، و عوامل دروني و بيروني ايجادكنندة افسردگي را مطرح كرده است.