کتاب حاضر، جلد اول از دوره شش جلدی گزیده آثار «ویلهلم دیلتای» با عنوان «مقدمه بر علوم انسانی» است که نگارنده در آن سعی دارد تا رویکردی تاریخی را با رویکردی منظم(سیستماتیک) درآمیزد تا به حداکثر یقین ممکن درباره ارکان فلسفی علوم انسانی دست یابد. در این راستا نخست پیش نویس نامه‌ای به «آلتهوف»، یکی از مقامات وزارت تعلیم و تربیت پروس، که خلاصه‌ای از رویکرد دیلتای به علوم انسانی را در بر می گیرد، تحریر شده است. دیلتای مبحث خود را با مفهوم تجربه آغاز می‌کند، اما تا اصالت تجربه پیش نمی‌رود. او در مباحث خود به تهدید علوم طبیعی و انسانی می‌پردازد و متذکر می‌شود که در بررسی‌ها می‌بایست علوم انسانی نتایج علوم طبیعی را به حساب بیاورد. دیلتای می‌پذیرد که موجودات روحانی محض نیستیم، بلکه دارای بدن‌هایی هستیم که جایگاه آنها در طبیعت است و محکوم قوانین طبیعت هستند. در ادامه دیلتای بنیاد اصیل علوم انسانی را در مابعدالطبیعه جای می‌دهد و تاسیس و رشد مابعدالطبیعه غربی از دوره یونانی تا قرون وسطی و سپس انحلال تدریجی آن پا به پای تکامل علم جدید را پیگیری و آنگاه اثبات مِي‌کند که علوم انسانی دارای وضعیت و موقعیت بنیادی‌تر از علوم طبیعی است، زیرا رابطه نزدیک‌تری با شبکه حیاتی اصیل تجربه ما برقرار می‌کند. در کتاب او توانسته است تمایزی در روش بین علوم طبیعی و علوم انسانی به همراه گزارشی از وظایف شاخه‌های مختلف علوم انسانی فراهم آورد. در پایان کتاب «طرح برلین»به عنوان طرحی که دیلتای در اوایل سال 1890برای باز اندیشی ساختار کتاب خود مطرح کرده است، معرفی می‌شود. همچنین حاشیه‌هایی بر کتاب «مقدمه بر علوم انسانی/ مایکل نویل»، پی نوشت مبحث جامعه شناسی، و پیش نویس اولیه دفتر چهارم از همین کتاب با عنوان «استلزامات یا شرایط آگاهی یا معرفت علمی» به کتاب ضمیمه شده است.