«دعا و نجواي با حضرت دوست، اكسير سكون و آرامش و كيمياي تبدل و تحول است. دعاست كه انسان را از تنگناي خاك به فراسوي افلاك و به عرش قرب و شهود مي‌رساند. دعاست كه سبب دفع هرگونه دغدغه‌ و اضطراب مي‌شود و به روح آدمي رجا و اميد مي‌بخشد. آفريدگار مهربان و عطابخش، از راه جود و كرم، انسان را رخصت داده كه در هر حال او را بخواند و از لطف و عنايت او استمداد طلبد و فرموده است: «ادعوني استجب لكم» يعني مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم». مجموعة حاضر دربرگيرندة نوشته‌هاي پراكنده‌اي از نگارنده است كه عمدتا با موضوعات عرفاني نگاشته شده است. برخي از مضامين نوشته‌ها عبارت است از: معاني لغوي و اصطلاحي عرفان؛ چگونگي پيدايش عرفان و تصوف؛ انواع عقل؛ پيروي از انسان كامل؛ پرهیز از پيروي‌ هواي نفس؛ و دعا و نجوا با حضرت دوست.