همة علوم اجتماعي تجربي به نحوي متضمن مقايسه است، محققان موردها را با هم مقايسه مي‌كنند، روشهاي آماري را براي ساخت مقايسه‌هاي كمي به كار مي‌گيرند، موردهاي تجربي را با موردهاي نامي كه بر اساس نظريه ساخته شده‌اند مقايسه مي‌كنند، و مقادير متغيرهاي مربوط به موارد را با مقادير ميانگين مي‌سنجند تا هم‌تغييري‌ها را برآورد كنند. مقايسه، مبنايي براي ساخت گزاره‌هايي دربارة قاعده‌مندي‌هاي تجربي و ارزيابي و تفسير موردها نسبت به معيارهاي نظري يا واقعي است. مقايسه، در اين معنای گسترده، براي علوم اجتماعي امروزي محوري است. ليبرسون اين مسئله را خيلي ساده بيان مي‌كند: «پژوهش اجتماعي به هر صورتي كه باشد، پژوهشي تطبيقي است». كتاب حاضر براي دانشجويان كارشناسي ارشد و دورة دكتري علوم اجتماعي تدوين شده و دربردارندة اين مطالب است: ويژگي‌هاي علوم اجتماعي تطبيقي؛ ناهمگوني و پيچيدگي علي؛ روشهاي تطبيقي موردمحور؛ رويكرد متغيرمحور؛ راهبردهاي تطبيقي مختلط در مقابل راهكردهاي تطبيقي؛ بسط روشهاي بولي مقايسة كيفي؛ كاربردهاي روشهاي بولي مقايسة كيفي؛ و ديالوگ ايده‌ها و شواهد در پژوهش اجتماعي.