«پابلو رویش پيكاسو» در 25 اكتبر 1881 در «مالاگا»، واقع در جنوب اسپانيا، به دنيا آمد. پدر او «دون خوزه»، نقاشي بود كه در مدرسة صنايع و هنرهاي زيبا طراحي تدريس مي‌كرد. پيكاسو به منظور رقابت با پدر، از سنين پايين شروع به طراحي‌هايي كرد كه از نظر ترسيم خطوط و قدرت خارق‌العادة ديد و تخيل قابل توجهي بودند. در سال 1891 پيكاسو حرفة نقاشي را با جديت و عشق وافر شروع نمود. در فورية 1900 ميلادي اولين نمايشگاه خود را كه شامل طرح و رسم‌هاي دوستانش بود، در الس كواترگتس برپا كرد. در سال 1901 فقرا و ناتوانان و در 1904 بازيگران سيرك موضوع نقاشي‌هاي او را تشكيل دادند. در 1907 نخستين اثر كوبيسم خود را با نام دوشيزگان آوين يون، خلق و در 1912 اولين كلاژ خود را كه از تكه‌هاي كاغذ و روزنامه درست كرده بود، عرضه نمود. او سرانجام پس از خلق آثار بسيار در سال 1972 آخرين تصوير خود را كشيد و يك سال بعد درگذشت. كتاب حاضر به بيانيه‌هاي پيكاسو و ديدگاه‌های وي دربارة هنر و نقاشي، پيام وي به كنگرة هنرمندان، نامة سرگشادة او به يك هنرمند جوان اسپانيايي، نيز اظهار نظر او دربارة كارهاي پيكاسو، و اظهار نظر پيكاسو دربارة برخي از هنرمندان، روزشمار زندگي پيكاسو و بخشي با عنوان «تصويري جهاني از غيرانساني بودن جنگ» نوشتة «جوزپ پالائواي فابره» اختصاص يافته است.