نقد روايات كرامات، كوششي است براي رسيدن به يك داوري معقول و منطقي كه در آن، كمال روحاني مردان حق، بيرون از دكان‌هاي فريب و ريا پيش چشم جويندگان حقيقت بيايد و اين نقد، هرگز به معناي رد هرگونه مكتب نيست. كراماتي كه در آثار صوفيان به نامداران اين مكتب نسبت داده شده و مولفان مانند فريدالدين عطار، آنها را با ستايش و اعتقاد، نقل و شايد باور كرده‌اند، شامل موضوعات گوناگوني است: گاه آن‌چه روايت مي‌شود، انجام يك وظيفة اخلاقي و فقط جلوة انسانيت است هرچند با اغراق در روايت، و آن كرامت به معناي كاري شگفت يا بيش از انتظار نيست. گاه نيز سخن از كاري چنان فراتر از توان آدمي است كه روايت كردن آن كرامت، جز كفر و شرك نيست. در كتاب حاضر نويسنده پس از بيان تعريفي از كرامت و مفهوم و مصداق آن، كرامات را از نظر امكان منطقي وقوع آنها دسته‌بندي كرده و براي هريك رواياتي مي‌آورد.