هنر دوبلاژ در سال 1309 هجري شمسي در فرانسه و سپس در ايتاليا و انگلستان براي سخنگو كردن فيلم‌هاي صامت قديمي شكل گرفت. 15 سال پس از رواج اين اختراع، در ايران نيز به دوبلاژ پرداخته شد. در آن زمان جواناني كه استوديو ايران نو فيلم را در سال 1325 تشكيل داده بودند، در جست‌وجوي فيلم و مكان مناسب براي استقرار برآمدند. پس از آن در حقيقت دوبلة ايران تا حد زيادي در استوديوهاي ايتاليا شكل گرفته و با بيش از يك دهه فعاليت در آن كشور، به اوج شكوفايي خود رسيد. اما اين امر مانعي براي جذب نيروهاي تازه در داخل كشور نشد و به همين دليل استوديو سانترال به صورت يكي از قطب‌هاي دوبلاژ ايران درآمد. اين استوديو توانست قبل از آن كه موج دوبله همه‌گير شود، كادر مجرب و منظمي از مديران دوبلاژ، دوبلورها و تكنسين‌ها را گرد بياورد. كتاب حاضر به سرگذشت دوبلة در ايران به همراه نماية گويندگان دوبله (اعم از فعال و غيرفعال) و تصاويري از آنها اختصاص يافته است.