مهم‌ترين جنبة شعر «نادر نادرپور» تصويري بودن آن است. وصف‌هاي گوناگون، تعبيرهاي رنگارنگ و تشبيه‌هاي مختلف از برجسته‌ترين بخش‌هاي كار او به شمار مي‌آيد. او شاعري است كه با مروري گذرا بر سروده‌هايش مي‌توان نمودهاي گوناگون غناي محتوا و بساماني شكل و قدرت توصيف و بيان و كشف تناسب‌هاي ادبي و نظام‌مندي موسيقي و درستي زبان را آشكارا در آنها ديد. او هم‌چون اخوان و فروغ و شاملو و... توانست راه نيما را پي بگيرد و با برتري‌هاي فني، خود شيوة وي را تكامل بخشد و از ناهمواري‌هاي آن بكاهد. در نهمين شماره از مجموعة «در ترازوي نقد» كوشش بر آن بود كه با گردآوري مهم‌ترين مقاله‌ها و نوشته‌ها و اظهارنظرهای معاصران دربارة نادرپور و اشعارش، امكاني براي آشنايي بيش‌تر با اين شاعر و جبنه‌هاي گوناگون هنر وي فراهم آيد. افزون بر آن از مصاحبه‌ها و نوشته‌هاي خود او نيز بخش‌هايي انتخاب و نقل شده است. واپسين صفحات كتاب را گزيدة كوتاهي از سروده‌هاي نادرپور به همراه كتاب‌شناسي وي تشكيل مي‌دهد.