«جلال الدين محمد بلخي» يكي از شعرا، فرزانگان و عارفان ايران‌زمين است. مولانا، مولوي، خداوندگار و رومي همه از لقب‌هاي او هستند. مولوي در سال 585 خورشيدي در شهر بلخ متولد شد، در 18 سالگي با گوهرخاتون سمرقندي در قونيه ازدواج كرد و داراي سه پسر و يك دختر شد. او تا حدود 24 سالگي نزد پدرش علوم مختلف مذهبي را آموخت و در آن زمان بود كه بهاءالدين ولد (پدرش) از دنيا رفت. پس از آن، مولانا تدريس و سخنراني را آغاز نمود و تحت تعاليم عارفاني چون برهان الدين محقق ترمذي و كمال‌الدين بن العديم قرار گرفت و سپس به قونيه بازگشت. تا اين كه در 38 سالگي با شمس‌الدين محمد ملك معروف به شمس تبريزي يا شمس پرنده ـ عارف و انديشمندي از ديار تبريز ـ روبه‌رو شد. آشنايي مولانا با شمس، شعله‌هاي طمع‌گونة درون وي را به آتشي عظيم مبدل ساخت و او را به درك حقيقت هدايت نمود. آلبوم حاضر حاوي تصاويري از آرامگاه مولانا در قونيه نيز برگزاري مراسم دعا است كه به همراه توضحياتي چند دربارة زندگي و آثار مولانا و ابياتي از سروده‌هاي وي به چاپ رسيده است.