طنز، گونه‌اي ادبي است كه ايرادهاي آدم‌ها يا جامعه را بدون بي‌ادبي و خيلي محترمانه، اما زهرآگين به آنها گوشزد مي‌كند. در تاريخ طنز ايران «عمران صلاحي» از معدود افرادي است كه طنز را وارد شعر كرده و همچنين «سيد ابراهيم نبوي» توانسته است در زمينة طنز مدرن آثار درخور تاملي را بيافريند. در كتاب حاضر، تاريخ طنز ايران از آغاز تاكنون بررسي و ضمن معرفي طنزپردازان ايراني نظير رودكي، عبيد زاكاني، ابوتراب حلبي، صادق هدايت، مرتضي فرجيان، گل‌آقا، سيد سعيد هاشمي و...، برخي از آثار آنها، و نيز زندگي‌نامة آنها به زبان طنز تحرير شده است.