كتاب حاضر، گزارشي است مفصل دربارة نقوش حجاري اقوامي كه جزء ايرانشهر هخامنشي بودند. نگارنده نگاهي جديد به حجاري‌ها دارد و آنها را به گونه‌اي متفاوت تفسير مي‌كند. به طور مثال وي در كتاب ثابت مي‌كند كه نقوش پلكان آپادانا، داستان پرداختن باج و خراج نيست، و با آن كه سنت كشيدن يا حجاري خراج‌پردازي در بين‌النهرين و مصر رواج داشته است و دلايلي وجود دارد كه هخامنشيان نيز با آن سنت آشنايي داشته‌اند، اما آنچه در تخت‌جمشيد مي‌بينيم نمايشي از عرضة هديه‌هاي نوروزي و داوطلبانه است. در بخش بعد، وي رابطة ميان نقوش تخت‌جمشيد و آرامگاه‌هاي هخامنشي را بررسي مي‌كند و فرصت مي‌يابد تا از شكل و اصل لباس‌ها، اسلحه و آرايش و تزيين، خصوصيات هنري، ويژگي‌هاي مطبوع يا غيرعادي حجاري‌ها و نيز تغييرات گوناگون دربارة اين مسائل، سخن بگويد.